วันพุธที่ 31 ตุลาคม พ.ศ. 2550

บทกวีของฉัน

บทกวีของฉัน



คือที่ที่ซึ่งใช้เป็นห้องหับแห่งการนอนหลับ
เพื่อฝันถึงเธอผู้เป็นที่รัก
คือคอนโดฯ หลายๆ ห้องที่ให้อยู่ฟรีแก่ผู้ที่รู้สึกอกหัก
คือรังหนูที่รกเรื้อไปด้วยถ้อยคำของนักพรต
ผู้ไม่อาจตัดสวาทจากหญิงสาวที่เขาหลงรักอย่างโงหัวไม่ขึ้น
คือถ้อยคำที่นักบวชผู้หลงโลกย์
ใช้เป็นที่สำเร็จความใคร่ของจินตนาการ
คือลำดับและความศักดิ์สิทธิ์ของคำรัก
ที่จะต้องใช้ภาวนาเพื่อทำให้รู้สึกว่า
ตนเองเต็มเปี่ยมไปด้วยรักที่สมหวัง
คือที่อยู่หรือที่ฝังของเสาเข็มความรู้สึกนึกคิด
ที่ผู้สร้างมันขึ้นมาไม่อาจขว้างทิ้งลงโถชักโครก
คือหญิงสาวที่เขาหลงรักและมอบใจให้ทั้งหมด
คือสัดส่วน 34-24-36
อกตึง เอวมน สะโพกผาย
และที่สุดคือที่ตายของผู้ชายคนหนึ่ง



มทิรา กามา
บนเปลผ้า อาศรมเนตตา

ไม่มีความคิดเห็น:

กถาเพื่อนคำ

ต้อนรับสู่ถ้อยคำเขียนข้าว
หมายเหตุแห่งเรื่องราว ณ ยุคสมัย
บานแผนกแยกรับ สดับนัย
ด้วยหทัยกล่าวธรรม สมันตา


Copyright©2007 kurukarn.blogspot.com
by editorship@hotmail.com
Powered By Blogger