เขียนข้าว เขียนคำ

เขียนข้าว เขียนคำ

๏ ยกข้อต่อเติม ขีดเขียนส่งเสริม อักขระกถา
ประดับในโลกา เพื่อเพื่อนชนา ในทุกทิศา
ได้คิดกับตัว
๏ เขียนข้าวเขียนคำ เพียงได้จดจำ ไม่ให้มัวเมา
ในโลกธรรม หวั่นไหวระรัว แสยงเกรงกลัว
กับมายาชีวิต
๏ มื้อนี้อีกวัน ตัวตนของฉัน แต่งตั้งความคิด
สร้างรูปอักษร กาพย์กลอนวิจิตร จะถูกหรือผิด
ก็ตรองลองดู
๏ ชาวเราเขียนข้าว จิตใจโน้มน้าว ไม่ได้อดสู
เขียนข้าวทุกวัน เรียนจำเป็นครู เพื่อสมความรู้
ด้วยใจพากเพียร
๏ พิมพ์สาส์น “กถา” หมายเหตุเวลา วันคืนจำเนียร
แรกปีสามห้า เหมือนบ้าปวดเศียร ตัวตนวนเวียน
กับฝันวันวาร
๏ มาปีสามแปด หลังเรื่อแสงแดด ก็คิดเสริมสาน
จัดพิมพ์ “เส้นฟาง” ด้วยใจบ่ย้าน ด้วยฝันเบิกบาน
จักไปให้ถึง
๏ อีกทั้ง “เขียนข้าว” ก็จำนรรค์เว้า เขียนให้คะนึง
เพื่อเพื่อนทุกคน ได้คิดรำพึง ตอกใจตราตรึง
ก้าวไปข้างหน้า
๏ “สะดือไกวัลย์” ช่างหฤหรรษ์ ท่านพี่คิดกล้า
แหวกทวนกระแส แห่ร้องเจิดจ้า คิดไว้ใช่ช้า
แฟนธรรมมากมาย
๏ มาถึง “คำกรอง” ฝากเป็นคำร้อง ออกจะคมคาย
เขียนกันทุกวัน ฉันท์โคลงมิวาย กาพย์กลอนวางราย
เคียงขวัญชีวา
๏ ชีวิตแสวงหน ขบคิดด้วยตน บนพื้นโลกหล้า
กำหนดรู้มายา ด้วยจิตดวงกล้า ไม่สยบทบท้า
รู้เห็นเช่นนั้นฯ


คุรุการ เลขธรรม/ ๓๑ ตุลา. ๒๕๓๘

.....................