ฉันอยากเป็นกวี
เพื่อจะได้เขียนบทกวีให้แด่เธอ
ฉันจะให้เธอเป็นบทกวี
โอ.. เธอผู้เป็นบทกวีของฉัน
ฉันจะเขียนเธอให้เป็นบทกวีอย่างไรดี
ฉันจะเขียนเธอให้เจ็บปวด
หรือจะเขียนตัวฉันเองให้เจ็บปวด
เธอ, ผู้เป็นบทกวีของฉัน
ฉันจะเขียนเธอเป็นบทกวี..อีกหลายๆ ครั้ง
และอีกหลายๆ บท.. หลายวัน-เดือน-ปี
ฉันจะเขียนเธอเป็นบทกวีที่ไม่มีที่สิ้นสุด
เธอจะเป็นบทกวีของฉันที่ไม่มีวันสูญสิ้น
ฉันจะเขียนเธอเป็นบทกวีในทุกห้วงฤดูกาล
ทุกความเป็นจริง
ทุกสิ่ง
กาลนี้ น้ำท่วมอีกครั้ง
ฉันจะเขียนเธอเป็นบทกวีน้ำท่วม
ฝนเริ่มลงเม็ด
ฉันจะเขียนเธอเป็นเม็ดฝน สายฝน
ทั้งที่สาดกระหน่ำและโปรยปรายปรอยน้ำละมุน
แม้ในวันที่แดดสวย หรือร้อนแรง
ฉันจะเขียนเธอเป็นแดดสวย
และแดดที่แรงร้อน แผดเผา
วรกิจ วรเปโม
วันเสาร์ที่ 6 ตุลาคม พ.ศ. 2550
สมัครสมาชิก:
ส่งความคิดเห็น (Atom)
กถาเพื่อนคำ
ต้อนรับสู่ถ้อยคำเขียนข้าว
หมายเหตุแห่งเรื่องราว ณ ยุคสมัย
บานแผนกแยกรับ สดับนัย
ด้วยหทัยกล่าวธรรม สมันตา
Copyright©2007 kurukarn.blogspot.com
by editorship@hotmail.com
หมายเหตุแห่งเรื่องราว ณ ยุคสมัย
บานแผนกแยกรับ สดับนัย
ด้วยหทัยกล่าวธรรม สมันตา
Copyright©2007 kurukarn.blogspot.com
by editorship@hotmail.com
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น