"อิตถีหทัย" พันธะกวีนิพนธ์ นัยพินิศของสตรี
เพ็ญ ภัคตะ
สำนักพิมพ์รูปจันทร์ พิมพ์ครั้งที่ ๑ มีนาคม ๒๕๕๐ ราคา ๘๕ บาท
เพ็ญ ภัคตะ กวีสาวสวยที่สุดในโลก ผู้ยืนหยัดในความเป็น กวิณี หรือ อิตถีกวี
มีผลงานเล่มล่าสุดในรายชื่อรวมบทกวีที่เข้าชิงรางวัลซีไรท์ปีนี้
ดร. เพ็ญสุภา สุขคตะ ใจอินทร์ คือชื่อ นามสกุลจริงของเธอ เปิดเผยทั้งนามสกุลเดิม และของสามีผู้เป็นที่รักยิ่ง เธอคือ หญิงสาวผู้สง่างาม บัณฑิตและมหาบัณฑิตผู้ยาตราจากคณะโบราณคดี มหาวิทยาลัยศิลปากรและ ปริญญาเอก สาขาประวัติศาสตร์ศิลปะ จากมหาวิทยาลับโลซานน์
อิตถีหทัย
เป็นหนังสือรวมบทกวี ที่ต่อเนื่องมาจากเล่ม “เหนือฝั่งมหานที” ปี 2544
ในเล่มนี้บอกเล่าถึง ภาระ พันธะ อิตถี.. ความเป็นเมีย แม่ ลูก ทั้งในพื้นที่ สรีระ วัฒนธรรม ชาติพันธุ์ ผู้หญิงตะวันตก ผู้หญิงตะวันออก ผู้หญิงโลกเก่า ผู้หญิงโลกใหม่ด้วยลีลาฉันทลักษณ์ตามขนบโบราณที่ได้อารมณ์ด้วยคำแห่งสมัยทั้งโคลง ฉันท์ กาพย์ กลอน และคำอธิบายศัพท์คำเมืองล้านนา
ลองอ่านบางบท-
หญิงแบกโลกครึ่งหล้า ฤาไฉน
มือหนึ่งดับเปลวไฟ เปลี่ยนฟ้า
อีกมือกวัดไกว รักกล่อม
หญิงแบกโลกหมดหล้า มอบแล้วมิเหลือ
ผู้หญิงครองพื้นที่ สีขาว
มองโลกเหมือนดวงดาว ดอกไม้
ถึงใครหยาดรอยคาว ฤทัยขุ่น
หวานมิมอดมลายไร้ ไป่สิ้นรสสุคันธ์
เรื่องราวเรียงหยิบร้อย กวีราย
อดีตมุ่งปัจจุบันหมาย เปิดแง้ม
ตะวันออกสุดขอบชาย ตะวันตก
พื้นที่ผู้หญิงแย้ม ตอกย้ำพันธนา
(บางบทของ อิตถีหทัย : โคลงสี่สุภาพ)
*******
น้ำตายโสธรา
๐ ธาราฤาหยั่งรู้ ยโสธรา
รินร่ำหลั่งน้ำตา ไป่แห้ง
โหยหวลสุดเทวษหา สิทธัตถะ
ทรวงอกน้องเหือดแล้ง แหลกแล้วพี่เอย
๐ ความรักเพิ่งเริ่มต้น แตกกอ
ยังบ่ทันเคลียคลอ ลูกน้อย
เรือนหอเพิ่งเริ่มหอ เหินห่าง
อุ้มลูกตามติดต้อย อย่าทิ้งยโสธรา
๐ น้ำตาน้องท่วมฟ้า ฟูมฟาย
กัณฐกะควบลับหาย ห่างหล้า
ไม่ตายก็เหมือนตาย ใจแตก สลายเฮย
ทารกต้องกำพร้า ไป่รู้ชะตากรรม
๐ น้องเลวน้องชั่วช้า ไฉนฤา
ความผิดอันใดหรือ จึ่งร้าง
สัญญาบ่ยึดถือ เลือดขัตติ-ยานา
กุศลก่อนเราร่วมสร้าง สุดสิ้นกรรมไฉน
๐ น้ำตารินรดแก้ม ราหุล
โอ๋..พ่อเจ้าประคุณ ยั่วยิ้ม
มิรู้ดอกหรือบุญ ขวัญแม่
ชีวิตเจ้าเนื้อนิ่ม ชวดแล้วชนกา
๐อับอายทั่วแผ่นฟ้า ผืนดิน
ชนหมิ่นแคลนติฉิน แม่หม้าย
เทวีแห่งนครินทร์ เลอลักษณ์
ความรักสิโหดร้าย บ่แม้นสามัญ
๐พี่ยามุ่งบ่ายหน้า แสวงบุญ
แต่อกน้องดั่งจุณ โปรดรู้
อาลัยสวาทละมุน สวามิ
กลับบอกให้น้องสู้ ฝ่าสิ้นกระแสกรรม
๐พี่ไปเพื่อเสาะค้น ปัญญา
เพลิงแห่งปรารถนา หลุดพ้น
อภัยแด่ภัสดา ด้วยเถิด
ชลเนตรพลอยขุ่นข้น อย่าร้องเลยขวัญ
๐น้ำตาทุกหยดสร้าง กามภพ
เกิด-ดับมิรู้จบ จิตเจ้า
ชาตินี้ปิดฉากรบ และฉาก รักเทอญ
สิ้นสุดแห่งกองเถ้า อย่าเศร้า ยโสธรา
๐น้องทุกข์พี่ทุกข์ด้วย ดั่งเดียว
บ่วงแห่งราหุลเรียว รัดร้อย
ใช่ทิ้งทอดแท้เทียว อุทิศทุ่ม ธรรมนา
แม้คนไกลไป่คล้อย จักย้อนคืนเรือน
๐ยกมือขึ้นปาดน้ำ ตาคะนึง
ฝืนข่มความคิดถึง กระอักท้น
ปางตายแต่ยังตรึง ใจตรึก
รอพี่เพียรหลุดพ้น เทศน์น้องอริยธรรม
(โคลงบท " น้ำตา..ยโสธรา"
เพ็ญ ภัคตะ นำมาอ่านเป็นครั้งแรก ณ ลานสนาม มหาวิทยาลัยเชียงใหม่
ซึ่งเธอเขียนโดยถอดหัวใจพระนางยโสธรา ณ หนึ่งราตรีกาล
เมื่อสองพันกว่าปีที่ล่วงมา ในคราวที่พระสวามี เจ้าชายสิทธัตถะ
ทรงเสร็จออกผนวช และโดยดวงใจของเธอเองที่
ชายหนุ่มผู้เป็นที่รักออกบวช จนทำท่าว่าจะไม่ลาสิกขาออกมาแต่งงาน)
สมัครสมาชิก:
ส่งความคิดเห็น (Atom)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น