ผู้หญิงของฉัน
ในการดำรงอยู่ของเธอ
ฉันอ่านเธอประดุจดังบทกวี
และในความไกลห่าง
ฉันอ่านเธอดุจดังบทกวีเช่นกัน-
จากความทรงจำในห้วงคำนึง
บทกวีแห่งจิตวิญญาณของฉัน
ในโลกแห่งความงามนั้น
บางที บทกวีสองบท
จักได้สอดประสาน กลมกลืนเข้าด้วยกัน
ก่อเกิดเป็นกวีบทใหม่
ซึ่งดำรงอยู่ใน-
อ ม ต ะ ภ า พ
วรกิจ วรเปโม
สมัครสมาชิก:
ส่งความคิดเห็น (Atom)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น