ถวิลกถา ณ คำใจในเรียม

ถวิลกถา ณ คำใจในเรียม


“เขียนสิ เขียนบทกวีที่งดงาม

บทกวีที่ถูกเขียนด้วยกวี
ย่อมงดงามและล้ำลึก
เขียนตามที่ใจอยากจะเขียน
เพราะบทกวี คือ บทกวี

บทกวี งดงาม ในบทกวี
ความรัก งดงาม ในความรัก
เพราะความรักนั้นงดงาม
จึงมีบทกวีที่งดงาม

มองสิ มองความรักให้งดงาม
เขียนสิ เขียนบทกวีที่งดงาม


บทกวีหวานอุ่นละมุนละไม
ออกจากใจส่งไปอีกใจหนึ่ง
เรียงร้อยถ้อยคำที่ลึกซึ้ง
ตราตรึงหัวใจให้หวานหวาม”

"จันทร์วารี"
....

คำของเธอปลุกห้วงใจให้ฝันหวัง ปลุกชีวิตในวิถีอินทริยัง
ปะทุกล้าในรักงาม

เราผ่านชีวิตติดตาม ถ้อยนิยามในความเป็น
โลกรัก บทกวีเราแลเห็น
หนาวร้อนอ่อนแข็งเย็น เปิดประเด็นสนทนา

เรียนรู้คำรักหรรษา
ล่วงคืนวันด้วยขวัญชีวา พกพาเศร้าสุขในฤดี

..เขียนสิ เขียนบทกวีที่งดงาม

เพราะความรักนั้นงดงาม
จึงมีบทกวีที่งดงาม..

แท้ในความเป็น,ไม่ต้องถาม ความรักนั้นงดงามเสมอ
คือเธอ คือฉันในโลกที่พบเจอ
พบเธอ พบโลก พบชีวิต

เธอถาม ฉันเขียนอะไร ยังไง
ไหนฉันทลักษณ์
ฉันบอกเขียนตามที่ประจักษ์ ฉันทลักษณ์มีในความเป็น
เธออ่าน, กับคำถาม- ทำไมเขียนอย่างแล้งเข็ญ
บริภาษหญิงสาว !
ฉันบอก,- เป็นเรื่องราวในกาลก่อน

เธอบอก,- มองสิ มองความรักให้งดงาม
เขียนสิ เขียนบทกวีที่งดงาม

ฉันกล่าวคำ,- อ่านด้วยใจที่เป็น
ความรักงดงาม ฉันเห็น ฉันจึงเป็นอย่างที่เป็น

เขียนแต่เรื่องความรัก ผู้หญิง
เธอกล่าวว่า,

ฉันบอก ผู้หญิง คืออินทรีย์ คือกำลังแห่งโลก
ทุกข์ สุข ลมโบก โลกคือเธอปรารถนา..


....
เธอคือนักอ่าน ผู้อ่านหนังสือและโลก
ความทุกข์ สุขสร้างหัวใจเธอให้เป็นกวี
เธอเป็นกวี
เพราะเธอมองความรักงดงาม
เธอจึงเขียนกวีที่งดงามในหัวใจ


..........

ถวิลกถา- ถ้อยคำของเธอที่บอกแก่ฉันใน 4 วาระค่ำคืนชีวิต