วันพฤหัสบดีที่ 4 ตุลาคม พ.ศ. 2550

เอนกายสักตื่น.. คลื่นทะเลจะเห่กล่อม





โหมน้ำทะเล กวาดซัด กระทบน้ำเป็นคลื่นเกลียว
ลากน้ำทะเลอีกนั้น รื่นกลับอยู่รับเรียว ทะเลกล่อม
ฟ้าโอบฟ้า โอบเวิ้งน้ำ ทะเลหวังอยู่ยุบย่อม
ลมหุ้มห้อมลอมน้ำฟ้า ทะเลใจ

ฟ้า พายุ ทะเลคลั่ง หวั่นในห้วงน้ำ
ถะถั่ง ณ ยาม ลุล่วงทะเลละไม
น้ำก็ท้นก็ท่วม ขับไส
อุ่นละมุนทะเล เห่กลับไปมา

นี่แหละ ทะเล ! โหมและเห่,-ทะเลคือโลก
เห่กล่อมรักกล่อมโศก วิญญาณ์
โหยหายในทะเล ในห่วงหา
ทะเลก็เห่พา ให้เห็นในทะเล

เอนกายสักตื่นเถิดชีวิต
นั่งมองทะเล ใช่เพียงวิปริตจักกล่อมเห่
แท้แล้วชีวิตนั้นดังฝันในสัพเพ
ทะลักคลื่น คืนวันหันเห.. ทะเลจะเห่กล่อม



“บุหลันกัลยา”
5กันย์.50

ไม่มีความคิดเห็น:

กถาเพื่อนคำ

ต้อนรับสู่ถ้อยคำเขียนข้าว
หมายเหตุแห่งเรื่องราว ณ ยุคสมัย
บานแผนกแยกรับ สดับนัย
ด้วยหทัยกล่าวธรรม สมันตา


Copyright©2007 kurukarn.blogspot.com
by editorship@hotmail.com
Powered By Blogger