เมรัยพันธนา

ว่างเดือน, มีเพื่อนดาว เปล่งแวมวาว
เศร้าไหว ไหว
ค่ำหนึ่งซึ่งดวงใจ
จะขาดไปเมื่อเริดร้าง

กาละตาย,
ข้าเปลี่ยวดายและอ้างว้าง
เพื่อนเมรัยเรียกหาอยู่ใกล้หัว
และเริงร่าให้มาไว ไว-
กระท่อมโน้นไม่มีใคร
มา เราไปร่ำเมรัยกัน

โศกหนึ่ง ยก,-
เมรัยรส ราดกวาดไส้
ใจไห้หาย..

เมรัยหนุ่มผู้มีพันธะรักกับน้ำมิตร,-เธอ
จิตโรยริน
ลง
ทุกขณะ..

ผละพรากจากสู่ทางจร,--

ดอกเมรัยเผยกลีบตัว
ซัดซ่านไปทั่ววิญญาณ
และร่างที่โซเซ

ทุกอย่างเห็น

ดอกเมรัยผลิโรยร่างลงเปื้อน
ดอกน้ำค้าง



มทิรา กามา